خبرنگاران انتها نزدیک است؟
به گزارش وبلاگ بازسازی ساختمان، همه چیز از آنجا آغاز شد که هرکس نگاهی به بشریت انداخت در دلش گفت این اوضاع عاقبت خوشی نخواهد داشت، حال یا آن را در کتابی پیش گویی کرد یا تا آنجا که می توانست به اعماق جنگل ها پناه برد. این آخرشه (This Is the End) اوّلین ساخته دو دوست و کمدین کانادایی به نام های ست روگن و اوَن گلدبرگ است که در 13 ژوئن 2013 به روی پرده رفت و توانست علی رغم بودجه نسبتاً ناچیز 32 میلیون دلاری اش، با فروش خوب 125 میلیون دلاری روبرو گردد. موفّقیت این آخرشه البته تنها به فروش خوبش خلاصه نمی گردد و منتقدان راتن تومیتوز هم به فیلم واکنش خیلی خوبی نشان دادند، به طوری که از مجموع 224 نقد توانست با امتیاز 83 از 100 روبه رو گردد و منتقدان متاکریتیک هم با دادن امتیاز 67 از 100 آن را در مجموع کمدی خوبی معرفی کردند.
ست روگن و اوَن گلدبرگ در مصاحبه شان اعلام کردند که همواره دوست داشتند فیلمی بسازند که بازیگران در حالی که نقش خودشان را بازی می نمایند، درگیر اتّفاقی هولناک هم بشوند. این آخرشه دقیقاً در چنین فضایی اتّفاق می افتد. فیلم داستان گروهی از سلبریتی های معروف سینما و تلویزیون آمریکایی را روایت می کند که برای یک مهمانی عظیم در خانه ی جیمز فرانکو (در نقش جیمز فرانکو) دور هم جمع شده اند، که ناگهان زمین لرزه ی ویرانگری شهر را از وسط نصف می کند. سلبریتیها هرکدام یا به درون زمین پرتاب می شوند یا از ترس پا به فرار می گذارند و در آخر تنها 6 تای آنان در خانه ی فرانکو پناه می گیرند. جهان به معنای واقعی کلمه در حال سرانجام یافتن است. آنها برای آنکه بتوانند از خودشان محافظت نمایند، هر چه دارند را جیره بندی نموده و کل دروپنجره های خانه را با چوب و تخته میخ می نمایند. به عبارتی برای نجات جانشان به یک قرنطینه ی خودخواسته رو می آورند، چرا که بیرون از خانه هر اتّفاقی ممکن است برایشان بیفتد. چیزی شبیه به وضعیتی که کل جهان در حال حاضر با شیوع ویروس کرونا با آن دست و پنجه نرم می کند.
بازی بازیگران که از قضا در نقش های خودشان بازی می نمایند، یکی از جذابیت های این فیلم است. آنها در واقع ورژن های اغراق شده ای از خودشان را بازی می نمایند. در فیلم، مخاطب شاهد شوخی ها و ارجاعات بی شماری به فیلم ها یا خصوصی ترین مسائل زندگی شان است. به عنوان مثال در همان ابتدای فیلم، جیمز فرانکو فخرفروشانه در حال معرفی تابلوهای نقاشی اش در سرتاسر خانه است؛ و وقتی جمع تصمیم می گیرد که باید با تخته درها و پنجره ها را میخ نمایند، از همان تابلوهای جیمز فرانکو برای این کار استفاده می نمایند. یا یکی از خنده دارترین ارجاعات فیلم، جایی است که جیمز فرانکو همانند نقشش در فیلم 127 ساعت دنی بویل، یک وب کم دستی برمی دارد و تک تک لحظات طاقت فرسای شان را ضبط می کند، درست با همان پارازیت ها و خش خش های تصاویر فیلم 127 ساعت. این آخرشه همانند بسیاری از برنامه های تلویزیونی که مسابقه ی چالش برانگیزشان را با شرکت یک سلبریتی، جذّاب و دیدنی می نمایند، عمل می کند. به طوری که مسأله فیلم به این شکل ساده می گردد: اگر جونا هیل، جیمز فرانکو، ست روگن و اما واتسون را در یک مخمصه قرار دهیم، هر کدام چگونه واکنش نشان خواهند داد؟ آیا جیمز فرانکو بر سر تابلوهایی که از دیوارهای خانه اش پایین کشیده می شوند تا سوراخ سوراخ شده و حایلی برای بستن پنجره ها باشند، دعوایی راه خواهد انداخت یا نه؟ فیلم پر از این شکل شوخی ها است و کمدی اش وقتی شما را جذب می نماید که کمی از اخبار سلبریتی ها باخبر بوده باشید. امّا جدای از آن هم قطعاً شما را می خنداند.
این آخرشه نوشته ی ست روگن، اوَن گلدبرگ و جیسون استون بر اساس فیلم کوتاهی به نام جی و ست بر علیه آخرالزّمان نوشته شده که به قول برایان دی جانسون از مجله ی کانادایی Maclean در احیای ژانر فیلم های آخرالزمانی بلاک باستری به خوبی عمل نموده است. این آخرشه به نوعی یکی از شبیه ترین فیلم های کمدی ساخته شده به حال و هوای این روزهای بشریت است؛ تنها با این تفاوت که به جای یک زمین لرزه ی هولناک، یک ویروس وادارمان نموده که در خانه هایمان قرنطینه شویم. این آخرشه یکی از بهترین کمدی های خوب یک دهه اخیر است که البته برای دیدن آن بهتر است فرزندانتان را از قبل به رختخواب فرستاده باشید.
پ.ن: جیمز فرانکو بازیگر، کارگردان، فیلم نامه نویس، تهیه نماینده، نویسنده و نقّاش آمریکایی است.
منبع: ایرنا