چگونه مدیر باهوشی باشیم - وبلاگ بازسازی ساختمان

به گزارش وبلاگ بازسازی ساختمان، هرکدام از ما، دوست داریم در هر جایی که هستیم از بقیه بهتر باشیم. باهوش ترین بودن برای همه ما لذت بخش است.

اما اگر بقیه با شما با نیش و کنایه صحبت می نمایند، شرایط تفاوت دارد. وقت یک بازسازی در دنیای مدیریتی شماست.

شاید برایتان جالب باشد که بدانید، سوال ها به دو گروه تقسیم بندی می شوند. بعضی از آنها فقط نمایشی بوده و بعضی هم اساسی و جدی و برای یادگیری بیشتر پرسیده می شوند. در ادامه با وبلاگ بازسازی ساختمان همراه باشید.

سوال های نمایشی اغلب با نیش و کنایه همراه هستند. شاید کمتر کسی باشد که با این سوال ها روبه رو نشده باشد. سوال هایی که جنبه یادگیری دارند اغلب پایه ای تر هستند. وقتی به این سوال ها پاسخ داده یا حرف شما تایید می گردد یا تکذیب. این سوال ها بیشتر محتوای علمی داشته و به تخصص و حرفه شما ربط دارد. وقتی کسی از شما سوال علمی می پرسد می خواهد که از شما چیزی یا گرفته و قصد تمسخر شما یا بزرگ کردن خودش را ندارد.

ولی همواره وضع اینگونه نیست. متاسفانه در بعضی از شرکت ها سوال های حالت نیش و کنایه دار می پرسند. در این شرکت ها، جا برای سوال های تخصصی تنگ می گردد. محیط این شرکت ها برای سوال های تخصصی و حرفه ای خودمانی نیست. وقتی کسی بخواهد سوال علمی بپرسد ، دیگران طوری رفتار می نمایند که انگار فرد کارش را نمی داند. اگر جو حاکم بر محیط کاری در یک شرکت به این شکل باشد، کسی جرات سوال پرسیدن ندارد. حتی اگر حرف شما را هم متوجه نگردد، سرش را به نشانه تایید تکان داده تا آبروی خود را حفظ کند. وقتی کارمندان یک شرکت برای حفظ ظاهر مسائل و سوال های خود را بیان ننمایند، راه رشد و ترقی برای کارمندان بسته می گردد.

این مشکل در شرکت های زیادی مشاهده شده است، اما همین تظاهر به دانایی در دانشگاه ها نیز اخیرا دیده شده است.

در یکی از سمینار های چندرشته ای در دانشگاه استنفورد- جایی که افراد به ندرت یکدیگر را شناخته - از انتهای سالن، یکی از افراد میانسال جمع، دستش را بلند کرد و سوال های بسیار ساده ای پرسید. چند دقیقه ای به همین منوال سپری شد و همان شخص سوال های ساده متعددی می پرسید.

سوال هایی که او می پرسید در واقع فکر بسیاری از افراد حاضر در سالن را مشغول نموده بود، ولی کسی جرات سوال نداشت. سوال های او برای ظاهرسازی نبود، بلکه برای یادگیری بود. بعد از اینکه سوال هایش را پرسید ارائه دهنده سمینار گفت: ببخشید آقا! نام شما چیست؟ او گفت: کن ارو. تمام سالن برگشتند تا چهره یکی از برنده های جایزه نوبل را ببینند! به گفته گوینده بعد از تمام شدن سمینار، یکی از استادهای جوان هم که در آنجا حضور داشت، اذعان کرد که این سوال ها برای من هم جنبه تفریح داشت و چون فکر می کردم این مسائل بسیار ساده و ابتدایی است از پرسیدن آنها اجتناب کردم.

آن استاد جوان تنها نیست. ما همگی دوست داریم باهوش تر یا حتی باهوش ترین فرد جمع باشیم. اما خودمان نیز دیگران را با سوال هایی که پرسیده قضاوت می گردد. ولی نباید فراموش کنید؛ باهوش بودن و خود را باهوش نشان دادن با هم فرق دارد! بعضی افراد به طور زیرکانه ای در یک زمان مناسب سوال های کنایه داری را مطرح می نمایند و در زمانی که مفاهیم ساده و پایه ای را نمی دانند سکوت می نمایند. بعضی هم به درستی، برای درک مفاهیم اساسی، سوال می نمایند. به اطمینان برسید، دسته دوم بسیار سریع تر از دسته اول به هدفشان می رسند.

اگر می خواهید خیلی باهوش تر از آنچه که هستید نشان داده شوید، موارد زیر را به خاطر بسپارید:

قانون اول: اگر چیزی را نمی دانید خودتان را گول نزنید.

شاید این جمله را بارها شنیده باشید: تا مرد سخن نگفته باشد، عیب و هنرش نهفته باشد. همان طور که از این ضرب المثل معلوم است در بسیاری از موارد، سکوت حربه ای است برای به ظاهر باهوش تر نشان داده شدن. شاید سکوت کردن در کوتاه مدت بتواند شما را باهوش تر نشان دهد، ولی در عوض راه های پیشرفت تان را نیز کور می نماید. چراکه نادان به نظر آمدن باعث می گردد تا شما دانش و دقت تان را افزایش دهید. اگر از این پله رد نشوید، نمی توانید رشد کنید.

قانون دوم: فضای پرسیدن سوال را فراهم کنید.

آیا به عنوان یک مدیر تا به حال سعی نموده اید تا محیط امنی را برای سوال های به ظاهر اولیه کارکنان خود فراهم کنید؟

در جایی که نشانه های باهوش بودن ظاهرِ سوال هایی است که افراد می پرسند، ندانستن تبدیل به یک تابو می گردد. در چنین جوی، پرسش مشکل می گردد و در نتیجه اگر کارمندان نتوانند مسائل خود را با بقیه در میان بگذارند، به زودی به سختی خواهند خورد. نقش شما به عنوان یک مدیر این است که با ساختن یک محیط امن و ایمن اجازه دهید تا نواقص کارمندانتان رفع گردد. ندانستن عیب نیست، نپرسیدن عیب است!