پیش بینی طول عمر با ساعت های پیری - وبلاگ بازسازی ساختمان

به گزارش وبلاگ بازسازی ساختمان، این ساعت ها با نشان دادن این که چه اندازه از اندام های بدن دچار تخریب و فرسایش شده اند، پیش بینی می نمایند چند سال از عمر سالم فرد به جای مانده است.

معمولا وقتی کسی در سن نه چندان بالایی فوت می نماید و از نظر ما مرگ نابهنگامی دارد، آهی می کشیم و می گوییم: 57 سال داشت؟ خیلی جوان بود. واقعا ناراحت نماینده است.، اما این طرز فکر از این پیش فرض ریشه می گیرد که سن تقویمی فرد، شاخص نهایی طول عمر اوست.

در واقعیت، تاریخ تولد ممکن است به مقدار سبک زندگی شما ـ این که چگونه کار می کنید، چگونه غذا می خورید، چگونه می خوابید ـ در طول عمرتان نقش نداشته باشد. این سبک زندگی فرد است که سن زیستی دقیق تری برای او معین می نماید. سن زیستی مرحوم 57 ساله ممکن است 75 سال بوده باشد!

به گزارش روزنامه جام جم، سن زیستی (سن بیولوژیک) شاخصی از شرایط تندرستی عمومی یک فرد و درواقع میانگینی از شرایط سلامت بافت های مختلف بدن است. از سن زیستی برای ارزیابی فرآیند پیری به شیوه دقیق تر و ردیابی راستا آسیب و از کارافتادگی بافت های بدن در طول زمان استفاده می گردد. محاسبه این سن کار چندان آسانی نیست.

دانشمندان، یک دهه گذشته را صرف ساخت ابزار هایی به نام ساعت های پیری نموده اند که نشانگر های بدن را برای معین سن بیولوژیک ارزیابی می نماید.

این ساعت ها با نشان دادن این که چه اندازه از اندام های بدن دچار تخریب و فرسایش شده اند، پیش بینی می نمایند چند سال از عمر سالم فرد به جای مانده است. بیشتر ساعت های پیری، سن بیولوژیکی فرد را براساس الگو های نشانگر های اپی ژنتیکی تخمین می زنند به ویژه گروه های متیل خاصی که به وسیله فرآیندی به نام متیلاسیون به دی ان ای متصل می شوند و بر نحوه بیان ژن ها تأثیر می گذارند.

ساعت های پیری ای که در دهه گذشته فراوری شده اند، دقت های بسیار متفاوتی دارند. بعضی از این ساعت ها طوری طراحی شده اند که نشان می دهند بدن شما دقیق چقدر پیر شده است، اما بعضی دیگر سرعت پیری شما را نشان می دهد. در چند سال گذشته، صد ها مورد از این ابزار ها در آزمایشگاه های سراسر دنیا ساخته شده اند، اما هنوز توافق قطعی در خصوص این که کدام یک از این ساعت ها مؤثرتر عمل می نمایند، وجود ندارد.

اولین ساعت پیری اپی ژنتیک در سال 1390/ 2011 زمانی ساخته شد که استیو هورواث، محقق پیشگام در دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس، داوطلب شد با مارکوس، برادر دوقلوی همسان خود در مطالعه ای شرکت کند.

هورواث که یک آمارشناس زیستی بود نتایج مطالعه را تجزیه و تحلیل کرد تا بین سن داوطلبان و نشانگر های اپی ژنتیک ارتباطی پیدا کند. او دریافت الگو های متیلاسیون می تواند سن افراد را بر حسب سال پیش بینی کند، هر چند سن های تقریبی به طور میانه حدود پنج سال با سن تقویمی فرد تفاوت داشت. هورواث از آن موقع به بعد روی ساعت های پیری کار کرد.

او سال 1392/ 2013 ساعت هورواث را ساخت که هنوز هم از شناخته شده ترین ساعت های پیری امروزی است و می تواند تقریبا سن هر عضوی را در بدن تخمین بزند.

براساس یک ساعت دیگر طراحی شده به وسیله هورواث که دی ان ای ام فنو ایج نام دارد هر یک سال افزایش در سن فنوتیپی با افزایش 9درصدی احتمال مرگ ـ به هر علتی ـ و بعلاوه افزایش خطر مرگ ناشی از سرطان، دیابت یا بیماری قلبی همراه است.

ساعت محبوب دیگری که هورواث و همکارانش ساختند گریم ایج (GrimAge) نام دارد. هورواث ادعا می نماید این ساعت برترین پیش بینی نماینده زمان مرگ است. او می گوید دو سال پیش سنی که این ساعت نشان می داد با سن تقویمی اش مطابقت داشت، اما در آزمایش شش ماه پیش، سنی که ساعت پیش بینی کرد چهار سال از سن خودش بزرگ تر بود.

از نظر هورواث این یعنی او سریع تر از آنچه باید، پیر می گردد. مورگان لوین از دانشکده پزشکی ییل هم معتقد است اگر سن زیستی شما بالاتر از سن تقویمی تان باشد، می توانیم فرض کنیم سریع تر از حد میانه پیر می شوید. با این حال دانیل بلسکی از دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه کلمبیا می گوید ممکن است این طور نباشد.

او می گوید دلایل زیادی برای بالاتر بودن سن زیستی از سن تقویمی یک فرد وجود دارد. با توجه به جوان بودن علم ساخت این ساعت ها و در حالی که هورواث اذعان می نماید هنگام ردیابی نشانگر های اپی ژنتیک احتمال بروز خطا وجود دارد محققان هنوز کاملا متقاعد نشده اند داشتن سن زیستی بالاتر باید نوعی هشدار تلقی گردد.

گروه های دیگری از محققان ساعت های مشابهی ساخته اند و هرچند امروزه صد ها ساعت پیری وجود دارد، اما هورواث تخمین می زند کمتر از 10مورد این ساعت ها به طور گسترده در مطالعات انسانی مورد استفاده قرار می گیرند. هرچند ساعت های پیری ممکن است نشانگر خوبی از سلامت کلی شما باشند، اما در بیشتر موارد دقت کافی ندارند.

لوین می گوید هنوز از ظرفیت این ساعت ها به طور کامل استفاده نشده است. به عقیده هورواث از این ظرفیت می توان در آنالیز های سلامت بالینی در کنار آزمایش های فشار خون و کلسترول برای یاری به افراد در درک اندازه تناسب اندام و سطح سلامت یا قرار داشتن در معرض بیماری ها استفاده کرد.

او می افزاید، ساعت های اپی ژنتیک هرگز جایگزین نشانگر های بالینی نمی شوند، اما می توانند به ارزش آن ها بیفزایند. به گفته هورواث، ما پنج سال دیگر ساعت های ارزشمندی مبتنی بر خون انسانی خواهیم داشت که می توان از ظرفیت آن ها به صورت بالینی استفاده کرد.

در این میان، داشتن یک رژیم غذایی سالم، سیگار نکشیدن و ورزش کافی از برترین راه ها برای جلوگیری از تاثیرات پیری است.

منابع: MIT Technology Review و insidehook.com